عشق


" عشق"  احساسی سطحی و زود گذر نیست .

" عشق " قدرت و تعهد است .

 معنای " عشق " می تواند گفتن حرفهاییباشد که  " معشوق " نمی خواهد بشنود .

" عشق " شهامت است . گفتن کلماتی چون " می ترسم " یا " دوستت دارم " نیازمند شهامتی

است به مراتب بیش از انچه برای نفوذ در دیگران بدان نیازمندیم .

" عشق " نفس را تکمیل و استعدادهای حیرت انگیز باطنی را می سازد و از نظر قوای ادراکی

الهام بخش و از نظر قوای احساسی اراده و همت را تقویت می کند.

" عشق " احترام قایل بودن برای خود و دیگران است.

" عشق " رها کردن "معشوق " به حال خود در جای خود و دوست داشتن او در همان حال و همان

جا می باشد.

" عشق " جستجوی خوبیهای مردم است و اگر کسی بتواند این کار را انجام دهد و پیوسته انجام دهد

انگاه خوشبختی خود را تضمین کرده است . چون زندگی ما بازتابی از خود ماست .

هر انچه دریافتمان از " عشق "و زیبایی بیشتر باشد رشدمان بیشتر خواهد بود .

و بنابر این برای همه ما انسانها " عشق یعنی همه چیز "

پ . ن : عاشق کسی باش که ارزش عاشق بودنت را داشته باشد .... 
پ . ن . تر : کسی ارزش عشق ورزیدن را دارد که تورا به خاطر خودت بخواهد ....