بی تو مـَهتآب شـَبی بآز از آن کوچه گـُذَشتَم

هـَمه تـَن چشم شـُدَم خیره به دُنبـآل تـُو گـَشتـَم

شـُوق دیـدآر تـُو لـَبریز شـُد از جآم وجودَم

شـُدَم آن عآشق دیوآنه که بودَم

دَر نـَهآنخآنه ی جآنـَم گـُل یـآد تـُو درَخشیـد

بـآغ صـَد خـآطره خـَندید

عـَطر صـَد خآطره پیچید

یـآدَم آمـَد که شـَبی بـآ هـَم از آن کوچه گـُذَشتیم

پـَر گـُشودیـم و دَر آن خـَلوَت دلخوآسته گـَشتیم

سآعـَتی بـَر لـَب آن جوی نشـَستیـم

تـُو هـَمه رآز جـَهآن ریخته دَر چشم سیـآهـَت

مـَن همه مـَحو تـَمآشـآی نگـآهـَت

آسمـآن صآف و شـَب آرآم

بـَخت خـَندآن و زَمـآن ن رآم

خوشـه ی مـآه فـُرو ریخته دَر آب

شـآخه هـآ دَست بـَر آورده بـه مـَهتآب

شـَب و صـَحرآ و گـُل و سـَنگ

هـَمه دل دآده بـه آوآز شـَبـآهـَنگ

یآدَم آیـَد نو بـه مـَن گـُفتی

از ایـن عشق حـَذَر کـُن!

لـَحظه ای چـَند بـَر ایـن آب نـَظـَر کـُن

آب آئـینه ی عشق گـُذَرآن است

تــُو که امروز نگآهـَت به نگآهـی نگـَرآن است

بـآش فـَردآ که دلـَت بآ دگـَرآن است

تـآ فـَرآموش کـُنی چـَندی از این شـَهر سـَفـَر کـُن!

بـآ تــــُو گـُفتـــَم

«حـَذَر از غشق»

نـَدآنـَم

سـَفَر از پیش تـــُو؟

هـَرگز نتـَوآنـَم!

روز اوَل که دل مـَن به تـمنآی تو پـَر زد

چون کـَبوتـَر لـَب بآم تــُو نشـَستـَم

چون کـَبوتـَر لـَب بآم تــُو نشـستـَم

تـُو به مَن سـَنگ زدی مـَن نه رَمیدَم نـَه گـُسـَستـَم

بـآز گـُفتـَم که تـُو صیآدی و مـَن آهوی دَشتَم

تآ به دآم تــُو در اُفتـَم هـَمه جآ گـَشتـَم و گـَشتـَم

حـَذَر از عشق نـَدآنـَم

سـَفَر از پیش تـُو هـَرگز نتـَوآنـَم نتـَوآنـَم

اشکی از شآخه فـُرو ریخت

مـُرغ شـَب نآلـه ی تـَلخی زد و بگریخــت

اشک در چشم تــُو لرزیـــد

مآه بـَر عشق تـُو خـَندیــد

یـآدَم آیـَد که از تــُو جـَوآبی نشنیدَم

پـآی در دآمـَن انــــدوه کشیدَم

نگـُسـَستـَم نـَرَمیدَم

رَفت در ظـُلمـَت غـَم ان شـَب و شـَبهآی دگـَر هـَم

نگرفتـی دگـَر از عآشق آزُرده خـَبَر هـَم

نـَه کـُنی دیگـَر از آن کوچه گـُذَر هـَم

بی تو امـآ به چه حآلــی مـَن از آن کوچه گـُذَشتـَم