خیابانی که از دیدار تو باز می گشت
به باغهای گریه رسید

آرزو نوری

تازه ترین عکس ات را بفرست
چشمهایت پیدا باشد
و دست هایت

به پستخانه برو
عکس را در پاکتی بگذار
و آن را
به عطر تن ات
آغشته کن

بگذار این عکس
از شهرهایی که بین ما است بگذرد

بگذار فاصله را
پشت سر بگذارد
و وقتی به دست من می رسد
نشانی تو را داشته باشد

آرزو نوری

هم آگه و هم ناگه مهمان من آمد او

دل گفت که کی آمد جان گفت مه مه رو

او آمد در خانه ما جمله چو دیوانه

اندر طلب ان مه رفته به میان کو

مولانا

چهره ی بی قرار آسمان

در حوضچه حیاط خانه مان پنهان شده!

ستاره ها به هول و ولا افتاده اند

ماه دست و پایش را گم کرده است

بس کن این همه آشوب نگاهت را

منکه میدانم 

باز چشم دوخته ای به ابرهای بی باران

باز باردارشان میکنی

باز میبارند

باز منِ بیچاره میمانم

با کوچه های خیسی که...

بدون تو تحریم کرده ام

شاعر نیستم

اما در اوج جوانی

پیر از تو گفتن شده ام

حالا اگر میتوانی

جز من..

به مرد دیگری بیاندیش!

#علی_سلطانی

‏+ چشمات اذیتت می‌کنه؟

- نه. 

+ اما پلک که می‌بندی، مرا وحشتِ تنهایی می‌آزارَد...

‏نکُنَد دل نکَنی،

دل بکَنَد،

بهرِ تو دِل دِل نَکُنَد؟

برود در بر یار دگری،

صبح که بیدار شوی؟؟!

#مولانا

‏آنکه مست آمد و دستی به دلِ ما زد و رفت 

خـواسـت تـنـهـایـی مـا را بـه رخ مـا بکـشـد!

میشود یک شب خوابید

و صبح با خبر شد

غمها را از یک کنار به دور ریخته اند ؟

که اگر اشکی هست

یا از عمقِ شادمانیِ دلی بی درد است

یا از پس به هم رسیدن های دور

یا گریه کودکی

که دستِ بی حواسش ، بادبادکی را بر باد می دهد

کاش می شد

یک صبح

کسی زنگِ خانه هامان را بزند

بگوید

با دستِ پر آمده ایم

با لبخند

با قلب هایی آکنده از عشق های واقعی

از آنسوی دوست داشتن ها

آمده ایم بمانیم و هرگز نرویم

هیچکس نمی داند

چقدر جایِ شادمانی های بی سبب در دل نسلِ ما خالیست

جای عشق خالیست ...

نیکی فیروزکوهی

عشق یعنی وقتی که دستتو میگیرم...

چه جوری شد نمی‌دونم که عشق افتاده به جونم

خودت خونسردی اما من، نه اینطوری نمیتونم

دارم حس میکنم هر روز به تو وابسته‌تر میشم

تو انگاری حواست نیست دارم دیوونه‌تر میشم

یه حالی دارم این روزا نه آرومم نه آشوبم…

به حالم اعتباری نیست تو که خوبی منم خوبم

بگو با من چیکار کردی که اینجور درب و داغونم

نه گریونم نه خندونم مثل موهات پریشونم

من از فکر و خیال تو همش سردرد می‌گیرم

سر تو با خودم با تو با یه دنیا درگیرم

یه حالی دارم این روزا نه آرومم نه آشوبم

به حالم اعتباری نیست تو که خوبی منم خوبم

امشب به خوابم بیا!

با خودت دو فنجان چای دارچین بیاور

من خودم را به خواب می‌زنم

گوشه‌ی تختم بنشین، صدایم کن

اول اسمم را بگو، بعد عزیزم

بعد هم بگو باشد انگار که خوابی

من می‌روم، بلند می‌شوی

بلند می‌شوم!

دستم را دورِ گردنت حلقه می‌زنم

می‌گویم بلاخره آمدی

می‌گویی شک داشتی به آمدنم!؟

می‌گویم گاهی مثلِ امشب..

نگاهم می‌کنی

بی‌هیچ حرفی چایم را می‌دهی دستم

دستم را می‌گیری

می گویی دیر آمدم

تا ماندنی‌تر باشد

تا قدرِ لحظه‌هایمان را بهتر بدانیم!

امشب بیا این‌ها را بگو

مبادا دیر شود..

#عادل_دانتیسم

من همین روزها با خدا مذاکره خواهم کرد

آن هم یک مذاکره‌ی یک طرفه

که برنده‌ی نهایی من باشم

می‌خواهم باران را

آفتاب را

ابر را

اصلا تمامِ کائنات را

یک روز به دستِ من بدهد

تا تمامِ محاسبات را درهم بریزم

و هیچ‌کس نفهمد

من در یک گوشه‌ی دنیا

چگونه

دوست داشتنت را

عطری کردم

و پوشاندم دنیا را

از بویِ خوشِ خواستنت ! 

#عادل_دانتیسم

عشق یعنی با جهان بیگانگی

عشق یعنی شب نخفتن تا سحر

عشق یعنی سجده با چشمان تر

عشق یعنی سر به دار آویختن

عشق یعنی اشک حسرت ریختن

 عشق یعنی درجهان رسوا شدن

عشق یعنی سُست و بی پروا شدن

عشق یعنی سوختن با ساختن

عشق یعنی زندگی را باختن

حال که میخواهم بنویسم

ابر کوچکی در گلویم خیال باریدن دارد

میترسم میترسم

تا قبل از این که به نام تو برسم ....

سیل اشک هایم تمام کلماتم را با خود ببرد

میدانم که نمیدانی  و لی میدانم که میخوانی

کاش

کاش نخوانده میدانستی

دوستت دارم

ز دستم بر نمی‌خیزد که یک دم بی تو بنشینم

بجز رویت نمی‌خواهم که روی هیچ کس بینم

من اول روز دانستم که با شیرین درافتادم

که چون فرهاد باید شست دست از جان شیرینم

تو را من دوست می‌دارم خلاف هر که در عالم

اگر طعنه است در عقلم اگر رخنه است در دینم

و گر شمشیر برگیری سپر پیشت بیندازم

که بی شمشیر خود کشتی به ساعدهای سیمینم

برآی ای صبح مشتاقان اگر نزدیک روز آمد

که بگرفت این شب یلدا ملال از ماه و پروینم

ز اول هستی آوردم قفای نیستی خوردم

کنون امید بخشایش همی‌دارم که مسکینم

دلی چون شمع می‌باید که بر جانم ببخشاید

که جز وی کس نمی‌بینم که می‌سوزد به بالینم

تو همچون گل ز خندیدن لبت با هم نمی‌آید

روا داری که من بلبل چو بوتیمار بنشینم؟

رقیب انگشت می‌خاید که سعدی چشم بر هم نه

مترس ای باغبان از گل که می‌بینم نمی‌چینم

سر آن ندارد امشب که برآید آفتابی

 چه خیالها گذر کرد و گذر نکرد خوابی

من به غیر از تــــو نخواهم ، چه بدانی ، چه ندانی 
از درت روی نتــــــــابم ، چه بخوانی ، چه برانی
دل من میل تـــــــو دارد ، چه بجوئی چه نجوئی
دیده ام جـای تــــو باشد ، چه بـمانی ، چه نـمانی
مـن کـه بیمار تـــــو هستم ، چه بپرسی چه نپرسی
جان به راه تـــــــو سپارم ، چه بدانی ، چه ندانی
گر که خواهی میتوانی تو دلم را بفریبی
لیک کوشی بگریزی ز دل من ، نتوانی
دل من سوی تــــــو آید ، بزنی یا بپذیری
بوســــه ات جان بفزایـد ، بدهی یـا بستانی
جانی از بهر تـو دارم ، چه بخواهی چه نخواهی 
شعرم آهنگ تــو دارد ، چه بخوانی چه نخوانی

من که میدانم شبی عمرم به پایان میرسد
نوبت خاموشی من سهل و آسان میرسد
من که میدانم تا سرگرم بزم و مستی ام
مرگ ویرانگر چه بی رحم وشتابان میرسد

تو را دوست ندارم

تو رادوست ندارم

نه دوستت ندارم!

اما هنگامی که نیستی غمگینم!

تو رادوست ندارم!

امانمیدانم چرا.... آنچه میکنی در نظرم بی همتا جلوه میکند!

وبارهادر تنهایی از خود پرسیده ام چرا آنهایی که دوستشان دارم بیشترشبیه تو نیستند...

... و عشق

               صدای فاصله هاست

دچار یعنی عاشق

و فکر کن که چه تنهاست

اگر که ماهی کوچک دچار آبی دریای بیکران باشد

چه فکر نازک غمناکی!

خوشا به حال گیاهان که عاشق نورند

و دست منبسط نور روی شانه آنهاست.

نه , وصل ممکن نیست

همیشه فاصله ای هست.

دچار باید بود

وگرنه زمزمه حیرت میان دو حرف

حرام خواهد شد.

و عشق

سفر به روشنی اهتزاز خلوت اشیاست.

و عشق

 صدای فاصله هاست.

صدای فاصله هایی

که غرق ابهامند.

نه ,

صدای فاصله هایی که مثل نقره تمیزند

و با شنیدن یک هیچ می شوند کِدر.

همیشه عاشق تنهاست.

منحنی قامتم، قامت ابروی توست
خط مجانب بر آن، سلسله گیسوی توست

حد رسیدن به او، مبهم و بی انتهاست
بازه تعریف دل، در حرم کوی توست

چون به عدد یک تویی من همه صفرها
آن چه که معنی دهد قامت دلجوی توست

پرتوی خورشید شد مشتق از آن روی تو
گرمی جان بخش او جزئی از آن خوی توست

بی تو وجودم بود یک سری واگرا
ناحیه همگراش دایره روی توست

# پروفسور هشترودی

کاش من گرمی خورشید نگاهت بودم

کاش من معنی پژواک صدایت بودم

شهره ی شهر به تقوا شدم اما هیهات

دلباخته ی صنعت ابروی کمانت بودم

در سرودن ز غم خاطره ها خیری نیست

کاش من شاعر چشمان خمارت بودم

می تپد در دل این ثانیه ها قلب جنون

کاش من نبض همین ثانیه هایت بودم

یادمان باشد اگر شاخه گلی را چیدیم

وقت پرپر شدنش سوز و نوایی نکنیم

پر پرواز شکستن هنر انسان نیست

گر شکستیم ز غفلت من و مایی نکنیم

یادمان باشد سر سجاده ی عشق

جز برای دل محبوب دعایی نکنیم

یادمان باشد اگر خاطرمان تنها ماند

طلب عشق ز هر بی سروپایی نکنیم

کاش رویاهایمان روزی حقیقت می شدند

تنگنای سینه ها دشت محبت می شدند

سادگی مهر و صفا قانون انسان بودن است

کاش قانونهایمان یک دم رعایت می شدند

اشکهای همدلی از روی مکر است و فریب

کاش روزی چشم هامان با صداقت می شدند

گاهی از غم می شود ویران دلم

کاشکی دلها همه مردانه قسمت میشدند

و چه زیبــــا گفت فـــروغ :
تنــــــها صداست که میماند . . .
و امـــان از صدای ” تــــو ” که ابـــــدی شد در گوش من ….!!!

زیباترین تصویری که در زندگانیم دیدم نگاه عاشقانه و معصومانه تو بود.


زیباترین سخنی که شنیدم سکوت دوست داشتنی تو بود.


زیباترین احساساتم گفتن دوست داشتن تو بود.


زیباترین انتظار زندگیم حسرت دیدار تو بود.

تسبیحی بافته ام
نه از سنگ
نه از چوب
نه از مروارید
بلور اشکهایم را به نخ کشیده ام تا برای شادمانیت دعا کنم !
.
.
اتفاقِ عشق بینِ من و توست ، نگران نباش ! هیچ اتفاقی اتفاقی نیست …
.
.
گفتم برایت میمیرم
تو خندیدی ولی من ، از همان روز تا کنون دیگر برای خودم زندگی نکردم …
.
.
وقتی سردم میشود کافیست حریر نازک خیالت را دور تا دور خودم بپیچم ؛ تا ابد گرم گرمم …
.
.
من از چشمان “تو” چیزی نمی خواهم به جز گاهی نگاهی …

میگن هیچ عشقی تو دنیا

مثل عشق اولی نیست

میگذره یه عمری اما

از خیالت رفتنی نیست

داغ عشق هیچکی مثل

اون که پس میزنتت نیست

چه بده تنهاشی وقتی

هیچ کسی هم  قدمت نیست

چقده سخت بدونی

اون که میخوایش نمیمونه

که دلش یه جای دیگس و

همه وجودش مال اونه

چه بده برای اونکه

جون میدی غریبه باشی

بگی میخوام با تو باشم

بگه میخوام که نباشی

مرد یعنی نیـاز ؛ زن یعنی نـاز
مرد یعنی بایـد ؛ زن یعنی شایـد
مرد یعنی ساختـن ؛ زن یعنی سوختـن
مرد یعنی دلـدار ؛ زن یعنی دلـداده
مرد یعنی آری ؛ زن یعنی گاهـی
مرد یعنی دم ؛ زن یعنی بـازدم
مرد یعنی سخـاوت ؛ زن یعنی صداقـت
مرد یعنی بیـارام ؛ زن یعنی بیاسـای
مـرد یعنی تنهــا یک واژه و آنهم " مــرد "
زن یعنی تنهــا یک واژه و آنهم " عشــق...